🐋 Kolonie W Xix Wieku Mapa

Jeszcze w wieku XIX powiedzielibyśmy, że Francja to imperium kolonialne. Kolonie francuskie znajdowały się prawie na każdym kontynencie. Kwitł handel międzynarodowy, rozwijały się kompanie handlowe, w koloniach budowano okazałe posiadłości. Jednakże nie miało to trwać wiecznie. Powierzchnia imperium zaczęło się zmniejszać. Okoliczności były różne: zakup ziem przez USA, wojny kolonialne, wojny o niepodległość, referenda niepodległościowe... W porównaniu do tamtych czasów Francja posiada obecnie już tylko niewielkie terytoria szukasz więcej informacji i ciekawostek, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o historii Francji. Kolonie francuskie na trzech kontynentach, wojny kolonialne Kolonie francuskie w Ameryce Północnej i jej tamtejsze kompanie W Ameryce Północnej Francja prowadziła liczne ekspedycje za czasów Henryka IV. Szczególnie zapisał się tutaj Samuel Champlain, który wykazując się zręcznością w manewrowaniu pomiędzy zwaśnionymi plemionami indiańskimi dotarł do Wielkich Jezior i rozwinął kolonizację francuską na tym obszarze. Za jego ekspedycji rozwinął się także handel z Indianami, dzięki prowadzeniu wobec nich raczej przyjaznej polityki. To również Champlain był założycielem miasta Quebec. W późniejszym czasie do rozwoju francuskiego kolonializmu w Ameryce przyczyniła się polityka kardynała Richelieu. W roku 1628 utworzona została Kompania Stu Wspólników, celem tego działania była dalsza ekspansja w Kanadzie. Ważną rolę w kontekście Ameryki odgrywały Antyle, gdzie działała powstała w 1635 roku Kompania Wysp Ameryki. Również w tamtym okresie Francja opanowała Martynikę i Gwadelupę. Kompania Stu Wspólników została rozwiązana już za rządów Colberta, w 1663 roku. Powstała Nowa Francja jako prowincja królewska. W 1682 roku Francuzi po raz pierwszy, co prawda w teorii, ale objęli nadzór nad Luizjaną, jednakże osadnictwo francuskie rozwinęło się tam dopiero w XVIII wieku. Rozwijały się także Antyle, gdzie sprowadzano biedotę i czarnoskórych niewolników. Na początku XVIII wieku stan posiadania Francji w Ameryce miał się zmniejszyć, a to na skutek wojny sukcesyjnej hiszpańskiej, jaka miała wtedy miejsce, zakończonej traktatami w Utrechcie i Rastadt. Francja straciła wtedy na rzecz Wielkiej Brytanii Nową Szkocję i Nową Fundlandię. W XVIII wieku jednak w rękach Francji pozostawała większość Kanady oraz Luizjana. Tereny te były większe, niż brytyjskie, ale słabsze ekonomicznie. Francja zresztą dość długo na tym kontynencie rywalizowała z Wielką Brytanią. I to właśnie ta rywalizacja a konkretnie wojna siedmioletnia miała stać się gwoździem do trumny francuskiego panowania kolonialnego w Ameryce. W wyniku tej wojny w roku 1758 Brytyjczycy zdobyli fortecę Louisbourg. Natomiast w wyniku brytyjskiej blokady morskiej Francja nie miała możliwości dostarczyć do Kanady zaopatrzenia. Rok 1759 to kapitulacja Quebecu, zaś rok później całą Kanadę poddał jej gubernator, markiz de Vaudrevil. Nawiasem mówiąc w tamtym czasie Francuzi ponosili także porażki w walce z Brytyjczykami na Antylach, w Indiach a nawet w Afryce. Na mocy jednak pokoju po wojnie siedmioletniej (1763) Kanada została przez Francję utracona na rzecz Wielkiej Brytanii, natomiast Luizjanę otrzymała Hiszpania. Francja odzyskała ją później zaledwie na 20 dni, by tym razem ją odsprzedać Stanom kolonie w Afryce i w Azji: daty podboju, powierzchnia W XX wieku Francja posiadała kolonie w Afryce, Azji i Ameryce, których łączna powierzchnia wynosiła 10,6 mln km2. Ich mieszkańcy również byli liczni, zamieszkiwało je 55,5 miliona ludzi. Grupy kolonii tego państwa na różnych kontynentach miały swoje specyficzne nazwy. Kolonie Francji w Azji nosiły nazwę Indochin Francuskich. Z Wybrzeża Kości Słoniowej, Senegambii, Gwinei, Nigru i Mauretanii w roku 1895 powstała Francuska Afryka Zachodnia. Już w wieku XX, w roku 1910, Czad, Kongo Francuskie i Ubangi-Szari zostały połączone we Francuską Afrykę Równikową. Kolonie - podboje Kolonie Rok podboju Afryka Tunezja 1881 Mauretania 1893 Senegambia 1883 Gwinea 1891 Niger 1894 Czad 1894 Kongo Francuskie 1880 Ubangi-Szari 1894 Madagaskar 1896 Somali Francuskie 1888 Azja Kochinchina 1863 Kambodża 1863 Laos 1886 Annam 1885 Tonkin 1883 Część kolonii Francja zyskała lub utraciła w wyniku takich wydarzeń, jak wojny kolonialne lub też w wyniku postanowień ówczesnej społeczności międzynarodowej. W roku 1912 po starciach z Niemcami Francja uzyskała zwierzchność nad Marokiem tracąc jednocześnie część Konga Francuskiego. Decyzją Ligi Narodów po zakończeniu pierwszej wojny światowej Francja objęła protektorat nad Libanem, Syrią a także częścią Togo oraz Kamerunu. Kolonie te uzyskała kosztem Niemiec oraz Turcji. Mieszkańcy kolonii a niepodległość, obecne terytoria zależne Francji Po drugiej wojnie światowej nieuchronnie kolejne kolonie francuskie zaczęły wyrażać wolę wybicia się na niepodległość. Pewną próbą utrzymania kolonii przez Francję było ustanowienie Unii Francuskiej, ustanawiającej nowe zasady współistnienia Francji i jej kolonii oraz powstałych z nich państw. Utworzono ją na podstawie konstytucji z 1946 roku. W jej skład miały wejść trzy rodzaje terytoriów. Były to: terytoria bezpośrednio należących do Francji, czyli departamenty zamorskie: Scena z bitwy o Algier, rok 1830 - fot. domena publiczna (Gwadelupa, Gujana, Martynika, Reunion, Algieria i Sahara) oraz terytoria zamorskie (Francuska Afryka Zachodnia i Równikowa, Komory, Madagaskar, Nowa Kaledonia, Polinezja Francuska, Saint Pierre i Miquelon, Somali Francuskie); państwa stowarzyszone (Kambodża, Laos, Wietnam, Maroko, Tunezja) i terytoria stowarzyszone (Kamerun, Togo). Na specjalnych zasadach do Unii przystąpiły w 1949 roku Kambodża, Wietnam i Laos. Unia została zlikwidowana po zmianie konstytucji w 1958 roku, zamiast niej powstała Wspólnota Francuska, w ramach której miały funkcjonować cztery rodzaje podmiotów: departamenty zamorskie, terytoria zamorskie, terytoria powiernicze oraz autonomiczne republiki:wymieniona w tabeli poniżej grupa państw, które w wyniku referendum z 1958 roku w roku 1960 uzyskały niepodległość. Trzeba jednak podkreślić, że w rzeczywistości zasady tej Wspólnoty nie weszły w życie, a zatem wszelka współpraca (w tym już wtedy w istocie handel międzynarodowy z byłymi już koloniami) opierała się tylko i wyłącznie na umowach bilateralnych. W międzyczasie rozpoczęła się dekolonizacja, od Francji odrywały się kolejne jej posiadłości. Część kolonii uzyskiwała niepodległość w pokojowy sposób, inne musiały o swoją niezależność walczyć. Taką wojnę z Francją stoczyły Wietnam, Laos i Kambodża. Tzw. wojna indochińska trwała aż 8 lat. Podobnie w przypadku Algierii trzeba było trwającego również 8 lat powstania, aby państwo to uzyskało niepodległość. Sytuacja akurat w kontekście tego państwa nie powinna dziwić, jeżeli przypomnimy historię jego podboju przez Francję w XIX wieku. W roku 1830 zdobyto Algier, jednakże Francja kontynuowała ekspansję. W roku 1834 postanowiono, że Algierię trzeba utrzymać. Zaczęto sprowadzać osadników, pojawił się gubernator. Rozwinął się handel. Jednakże podbój Algierii nie został zakończony, bowiem działał nadal na jej terenie emir Abd el-Kader. W roku 1836 doszło do wojny z jego siłami i Francja poniosła porażkę. Również w wojnie z 1839 roku Francja poniosła ciężkie straty. W roku 1840 zadanie ostatecznego rozprawienia się z siłami Abd el-Kadera otrzymał generał Bugeaud, znany później i z innych wydarzeń historycznych, tym razem w samej Francji. W latach 1841-1843 toczono ciężkie boje z wojskami emira. W pewnym momencie uciekł on przed Francuzami do Maroka, gdzie również zapuściły się za nim wojska francuskie. Zdołał powrócić do Algierii w latach 1845-1846. Dopiero w roku 1847 siłom francuskim udało się odnieść ostateczne zwycięstwo, pojmano również i samego emira. Nie oznaczało to jednak, że w Algierii przestały istnieć jakiekolwiek punkty oporu przeciwko okupacji francuskiej. Kolonie - uzyskanie niepodległości Kolonia Rok uzyskania niepodległości Syria Formalnie: 1941, realnie: 1946 Liban 1943 Wietnam, Laos, Kambodża 1954 Maroko, Tunezja 1956 Gwinea 1958 Kamerun, Togo, Sudan Francuski (Mali), Madagaskar, Dahomej (Benin), Niger, Górna Wolta (Burkina Faso), Wybrzeże Kości Słoniowej, Czad, Republika Środkowoafrykańska, Kongo Francuskie, Gabon, Senegal, Mauretania 1960 Algieria 1962 Komory 1975 Somali Francuskie (Dżibuti) 1977 W latach 90. XX wieku Francja posiadała już tylko terytoria o całkowitej powierzchni 157 100 km2. Są to w większości departamenty zamorskie, z których największa jest Gujana Francuska (91 000 km2). Inne departamenty zamorskie to Gwadelupa, Martynika i Reunion, natomiast obecne terytoria zamorskie Francji to Nowa Kaledonia, Polinezja Francuska, Wallis i Futuna. Francja posiada też tzw. zbiorowości terytorialne: St. Pierre i Miquelon i Majottę, zaś odrębny status mają Francuskie Ziemie Polarne. Autor: Herbert Gnaś Bibliografia: B. Bankowicz, M. Bankowicz, A. Dudek, Leksykon historii XX wieku, Kraków Baszkiewicz, Historia Francji, Ossolineum, Warszawa Chwalba, Historia powszechna. Wiek XIX, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008. Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dla 84,8% czytelników artykuł okazał się być pomocny

Wielka Brytania lub Zjednoczone Królestwo (ang. United Kingdom), oficjalnie Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (ang. United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland) – państwo wyspiarskie w Europie Zachodniej, w skład którego wchodzą: Anglia, Walia i Szkocja położone na wyspie Wielka Brytania oraz Irlandia Północna leżąca w północnej części

Flaga Kompanii Rosyjsko-Amerykańskiej. Rosyjska kolonizacja Ameryki Północnej – kolonizacja północno-zachodnich terytoriów Ameryki Północnej przez Imperium Rosyjskie w drugiej połowie XVIII i w XIX wieku. Kolonizacja ta objęła swym zasięgiem: Alaskę, Aleuty, Archipelag Aleksandra oraz wybrzeża dzisiejszych stanów i prowincji

Co to jest kolonializm? Najogólniej rzecz ujmując proces podboju ziem na wszystkich kontynentach, do którego doprowadziła ideologia, polityka i gospodarka. W jego wyniku ukształtował się nowy, kolonialny podział świata, liczne terytoria zostały podporządkowane zaledwie kilku państwom europejskim. Wpływy potęg kolonialnych, takich jak Wielka Brytania i Francja sięgały najdalszych zakątków globu. Niestety, kolonializm miał oczywiste drastyczne wręcz skutki dla wszystkich podbitych szukasz więcej informacji i ciekawostek historycznych, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o kolonializmie. Kolonializm w XIX wieku: przyczyny i strategie kolonialne, ich skutki Dlaczego w ogóle państwa, zwłaszcza europejskie zdecydowały się na kolonizowanie innych kontynentów? Przyczyny były tutaj rożnej natury: od ideologicznych poprzez nacjonalistyczne aż do stricte ekonomicznych. Inne od europejskiego kontynenty uważano za barbarzyńskie, ogarnięte ciemnotą, którym Europa powinna była przywieźć cywilizację. Czasem mieszkańcy innych lądów byli wręcz nazywani dzikimi wężami, którzy swoją pracą powinni okazywać najeźdźcom wdzięczność za ich opiekę i kierowanie przez nich ich losami. Jak określił to w roku 1883 polityk francuski Jules Ferry „rasy wyższe mają prawa w stosunku do ras niższych, mają prawa, gdyż mają obowiązki, mają obowiązek cywilizowania ras niższych” (Chwalba, s. 535). Koncepcja dzielenia ras na wyższe i niższe były zresztą wtedy popularne także wśród polityków brytyjskich. Uważano, że niższe rasy w imię rozwoju powinny udostępniać swoje dobra wyższym w imię swojego własnego późniejszego rozwoju, który dokona się właśnie dzięki rasom wyższym. Rasa biała miała podarować im trzy C: christianity, civilisation, commerce. Z kolei znany nam autor Księgi Dżungli Rudyard Kipling ukuł w tym kontekście określenie „brzemienia białego człowieka”, który powinien wziąć na siebie to brzemię i podbić zwłaszcza ludy afrykańskie dla ich własnego dobra. Na pewnym etapie posiadanie kolonii stało się dla państw kwestią nie tylko ambicji, ale i honoru. Uważano, że te z państw, które nie będą ich posiadać nie będą się liczyć na arenie międzynarodowej. W kontekście powszechnej walki o kolonie, do której dołączały kolejne państwa w tle była zarówno polityka, jak i gospodarka. Z jednej bowiem strony podbite tereny miały znaczenie ekonomiczne: stawały się znaczącym źródłem tanich surowców, nierzadko cennych (jak szlachetne kamienie i złoto), z drugiej zaś powstawanie kolonii tworzyło nowe rynki zbytu dla rodzimych towarów. Zajęte terytoria zaczynały również służyć państwom kolonialnym za bazy wojskowe, które można wykorzystać do dalszej ekspansji, jak i do konkurowania na danym obszarze z innymi państwami. Szczególnie ważne były tutaj przyczółki, takie jak Gibraltar, Malta, Suez, Singapur, Wyspy Midway i Guam. Państwa kolonialne przyjmowały różne strategie postępowania z podporządkowanymi terytoriami. Wielka Brytania z reguły nie modyfikowała lokalnych praw, chyba że uznawała je za skrajnie barbarzyńskie, jak np. kamienowanie kobiet lub utrudniające handel. Celem tego państwa było osiągnięcie jak największych korzyści, przy czym na modernizację na miejscu przeznaczano tylko tyle, ile naprawdę było niezbędne. Zdarzało się, że urzędnikami w administracji kolonialnej zostawały osoby miejscowe, tak działo się chociażby w Indiach. W pewnym zakresie szanowano czasem lokalne tradycje. Zupełnie inny model postępowania prezentowała Francja, opowiadająca się za rządami scentralizowanymi. Miejscowi mieli uczyć się języka francuskiego i przejmować kulturę francuską oraz kształtować w sobie dumę z przynależenia do imperium francuskiego. Do momentu zmiany nastrojów w tym względzie w samej Francji szła za tym także chrystianizacja zajętych terytoriów. Od strony Francji nazywano to wypełnianiem jej posłannictwa cywilizacyjnego. Również Portugalia opowiadała się za jak najsilniejszą asymilacją kulturową oraz chrystianizacją miejscowej ludności, jednakże ze względu na dysponowanie znacznie mniejszymi środkami ich kontrola nad koloniami była jednak słabsza. Kolonializm w XIX wieku: nowy kształt świata Wojny kolonialne Ważnym elementem okresu kolonializmu były toczone w tym czasie wojny. Kilka z nich wartych jest przytoczenia. Przede wszystkim należy tu wspomnieć o wojnach burskich. Burowie byli potomkami holenderskich osadników, którzy zamieszkiwali jeszcze od XVII-XVIII wieku Kraj Przylądkowy (od Przylądka Dobrej Nadziei). „Wsławili się” między innymi wojnami z Zulusami, w tym pod wodzą słynnego Czaki. Na mocy ustaleń kongresu wiedeńskiego z 1815 roku Kraj Przylądkowy znalazł się w strefie wpływów Wielkiej Brytanii. Jedną z kości niezgody pomiędzy Burami a Wielką Brytanią było zniesienie niewolnictwa przez tą drugą, chociaż generalnie Burowie chcieli zachować niezależność i niepodległość. Sprzeczne interesy doprowadziły do pierwszej wojny burskiej w latach 1880-1881. Zwyciężyli w niej Burowie, zaś dowódca brytyjski George Colley zginął. Do drugiej wojny burskiej doszło już na przełomie wieków, w latach 1899-1902. Burowie nie mieli już szans przeciwstawić się znacznie liczniejszej armii brytyjskiej i ostatecznie ulegli, zaś około 100 000 z nich zostało przez Brytyjczyków uwięzionych w miejscach, które obecnie nazwalibyśmy obozami koncentracyjnymi. Kolonializm w XIX wieku, czyli miejsca, przyczyny kolonializmu, daty oraz państwa, które miały w tym udział Innym interesującym, aczkolwiek krótkim konfliktem, również z przełomu wieków była wojna amerykańsko-hiszpańska. USA wielokrotnie oferowały Hiszpanii kwoty rzędu 100-140 mln dolarów za Kubę, ta jednak odmawiała. Dlatego wybuch powstania na tej wyspie przeciwko reżimowi hiszpańskiemu był Stanom Zjednoczonym wybitnie na rękę. Pretekstem do otwartej wojny mogła stać się eksplozja zacumowanego w Hawanie krążownika Maine (15 lutego 1898). Kongres USA 19 kwietnia upoważnił nawet prezydenta do użycia siły zbrojnej, jednakże paradoksalnie to Hiszpania pierwsza wypowiedziała wojnę, którą ostatecznie przegrała. Zakończył ją podpisany w Paryżu 10 grudnia 1898 traktat, na mocy którego Kuba uzyskała niepodległość, a Hiszpania utraciła na rzecz USA Portoryko, Guam oraz Filipiny (za 20 mln dolarów). Podział kolonialny świata pod koniec XIX wieku: terytoria Pod koniec wieku, kiedy zakończyły się wojny kolonialne oraz ostatecznie skolonizowana została Afryka ustalony został nowy podział świata, w którym prym wiodły mocarstwa kolonialne. W kontekście podziału kontynentu afrykańskiego duże znaczenie miał tutaj traktat w Londynie, który został podpisany 21 marca 1899 roku i na mocy którego ustalone zostały wpływy Wielkiej Brytanii i Francji na tym kontynencie. W roku 1900 całkowity obszar wszystkich kolonii wyniósł 72,9 mln km2, co dawało 54,9% całkowitej powierzchni lądów. Liczba ludności kolonii stanowiła 35,2% istniejącej wtedy ludności na świecie. Kolonializm - polecane pozycje książek Zdecydowanie najwięcej terenów znalazło się pod panowaniem Wielkiej Brytanii: 33 mln km2. Kolonie tego państwa znajdowały się na każdym kontynencie, co czyniło z niej państwo „niezachodzącego słońca”. W celu zagwarantowania swojego panowania Wielka Brytania rozwinęła olbrzymią flotę wojenną, której używała także jako narzędzia do wywierania nacisków gospodarczych i politycznych. Tak narodziła się tzw. dyplomacja kanonierek. Następna w kolejności mocarstw kolonialnych była wtedy Francja, której imperium obejmowało ponad 10 mln km2. Francja posiadała wtedy kolonie na wszystkich kontynentach za wyjątkiem Ameryki Północnej, najwięcej z nich znajdowało się w Azji i Afryce. Kolejne państwa europejskie z koloniami to Holandia i Belgia. Terytoria zamorskie tych państw miały powierzchnię około 2 mln km2. Pewną ilość kolonii posiadały także Niemcy: w Afryce, w Oceanii, odkupiły też od Hiszpanii kilka wysp, w tym Karoliny, Mariany i Wyspy Marshalla. Do europejskich państw kolonialnych stopniowo dołączały nowe: Japonia i Stany Zjednoczone. Z kolei niegdysiejszym potęgom kolonialnym, Portugalii i Hiszpanii, do końca XIX wieku udało się zachować jedynie część swoich dawnych imperiów. Portugalia zachowała zwłaszcza część posiadłości w Azji, natomiast Hiszpanii zostały tylko mniej znaczące tereny w Afryce i Ameryce Środkowej. Autor: Herbert Gnaś Bibliografia: A. Chwalba, Historia powszechna. Wiek XIX, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa Kosidło, Kolonializm-konsekwencje dla Afryki, „Dzieje Najnowsze”, Rocznik XLIV, Pajewski, Historia powszechna 1871-1918, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001. Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dla 91,6% czytelników artykuł okazał się być pomocny

kolonie w xix wieku mapa